De Ratjes openden het seizoen met een valse noot nadat ze een vroege 0-2 voorsprong na de drankpauze in een mum van tijd tenietgedaan zagen worden en zelfs omgebogen tot 3-2 achterstand bij de rust. Na de pauze hadden onze Ratjes overtuigend balbezit en kwamen er kansen, maar invallersdoelman Trouvé gaf geen krimp, al moet gezegd worden dat de glasheldere kansen ook op 1 hand te tellen waren. Het blok van KVV Zelzate hield onder een loden zon stand. Voor de Ratjes was het even wennen want het was al enkele seizoenen geleden dat op de openingsspeeldag een nederlaag geleden werd. De troepen van Tant hadden zeker recht op een puntje, maar het gebied ons ook te zeggen dat we bij de tegentreffers toch de hand in eigen boezem moeten steken. Een scherp en gretig Zelzate boekte zo zijn eerste zege ooit in 2^e amateur. Op naar de volgende match jongens en ook zeker geen man over boord. We voetbalden goed, er zat dreiging in en er waren kansen.

De Croky Cup eindigt voor onze jonge Ratjes in de 5^e ronde. Net geen stunt tegen het sterke R Knokke FC. Maar wat een match van onze jongens, wat een mentaliteit en vooral wat een lef. Er werd gestreden met open vizier maar een prachtige bekermatch eindigde abrupt met een zuur gevoel in de 121^e minuut door een late penaltytreffer. Zeer zuur omdat je zo dicht bij een fair verdict bent. Iedereen herinnert zich nog wel 26 juni 1990 toen David Platt Engeland met een veldtreffer in minuut 120 naar de kwartfinale trapte. Ontgoocheling troef, maar nu was het gevoel maal 2 omdat de Ratjes die penaltyreeks echt wel verdienden nadat ze 75 minuten met 10 hadden moeten strijden en zich ook toen niet ingegraven hadden. Het leek geen ‘fair’ einde van een heroïsche match. Maar dat is voetbal zoals onze coach achteraf stelde. De groep moet daar mee leren omgaan als deel van hun leerproces.