In 1895 werd in de Gentse wielerpiste voor de eerste maal in onze streek een voetbalwedstrijd georganiseerd. Een selectie van spelers uit Antwerpen en Brussel - de enige steden in België waar al gevoetbald werd - trad aan tegen een in België verblijvend team. Dit evenement sloeg zo aan dat de toenmalige "Union Pedestre" meteen een afdeling voetbal oprichte. In april 1899 werd "Racing Club de Gand" geboren uit een fusie van "Union Pedestre" en het latere ontstane Gentse "Athletic Club". Racing kreeg stamnummer 11 mee.

De tien eerste jaren verliepen niet altijd vlot. Nadat de nieuwe club de titel behaalde in Tweede Afdeling Vlaanderen kwam het reeds tot een breuk. Niet alleen problemen op voetbalgebied kwamen de nieuwe club bedreigen. Op een gegeven moment zat de club zonder terrein en dit toen een bouwpromotor het veld op een blauwe dinsdag innam om er aan de grondvesten van een villa te beginnen. Om die zondag - en alle daaropvolgende - toch te spelen, begon Racing aan een toer langs de Gentse velden. Na een poos bleek het terrein van Gentbrugge toch ieders voorkeur weg te dragen. Men besloot toen maar om daar letterlijk en figuurlijk de tenten op te slaan.

Na het seizoen 1907-1908 promoveerde Racing naar Eerste Afdeling. Tot 1935 eiste Racing voortdurend zijn plaats op tussen de allerbesten in de Eerste Afdeling, met tussendoor slechts enkele korte verblijven in Tweede Klasse.

Na het seizoen 1934-1935 begon echter de teleurgang die 15 jaar zou duren. Niet alleen zakte onze ploeg uit Eerste Klasse, maar gleed verder weg naar Bevordering (1938) en moest zelfs alles in het werk stellen om niet in lagere afdeling verzeild te raken.

Na de oorlog kende Racing - mede dankzij de hulp van Anderlecht die enkele spelers (7) afstond - een snelle opgang. In het seizoen '52-'53 stond de club opnieuw, na 15 jaar aan de top. Na slechts één seizoen in de hoogste afdeling daalde Racing terug naar Tweede Klasse en zakte 2 seizoenen later naar de Derde Klasse, waar tot '68-'69 werd gespeeld. Toen degradeerde de club naar Bevordering waar Racing op één onderbreking na, speelde tot na seizoen '79-'80. De ploeg had in die tijd te kampen met financiële problemen en speelde hierdoor zes seizoenen lang in eerste provinciale. Een laattijdige promotie en een grote financiële put stond een versterking van de ploeg in de weg. Op dat moment werd door een aantal leden van de beheerraad uitgekeken naar een fusie. De keuze viel op FC Heirnis. De fusie werd met eenparigheid van stemmen goedgekeurd en voor het seizoen '87-'88 startte men met een nieuwe club, " Royal Racing Club Heirnis Gent ", met stamnummer 11 en onder een zwart-wit-gele vlag. Jaren van inzet werden beloond toen op het einde van seizoen '93-'94 de promotie naar Derde Nationale eindelijk een feit was met als sportief hoogtepunt het spelen van de eindronde in het seizoen '98-'99.

Lange tijd om daarvan te genieten was er niet. Alweer drongen nieuwe denkpistes zich op. Onder invloed van een "vernieuwende visie", wat betreft de leefbaarheid van het voetbal in de regio Gent, kwam opnieuw een fusie tot stand. Met de versmelting van Racing Gent en Standaard Meulestede zou in Gent een 2e ploeg van formaat moeten opstaan. Een nieuwe club, " RRC Gent Zeehaven " werd boven de doopfond gehouden. Weliswaar werkend in de schaduw van "grote broer" KAA Gent, doch met de ambitie om wat betreft de visie, structuur en kwaliteit van de jeugdopleiding op hetzelfde niveau te komen. Een andere, maar daarom niet minder opvallende, verandering werd het toevoegen van de rode kleur in het clubvaandel (zwart-wit-rood-geel).

In het daaropvolgende seizoen (2001-2002) en ondanks de hulp van KAA Gent, kon men de hoge verwachtingen niet echt waar maken. Iedereen diende zich uiteindelijk tevreden te stellen met een kleurloze plaats in de middenmoot. Een seizoen later, en een nieuwe fusie rijker (KFC Oostakker), wordt er zelfs gedegradeerd naar bevordering, waar men actief zou zijn tot seizoen 2007-2008.

Op het einde van dit seizoen 2007-2008 vierde de club de kampioenstitel onder leiding van trainer Bart Mauroo. Lang genieten werd het niet. De door vele blessures geteisterde spelersgroep kon zich niet handhaven in 3e klasse en er diende in 2009 opnieuw in bevordering gestart te worden.

Na een moeilijke start en een trainerswissel (De Wilde - Geeraerts) raakte KRC Gent-Zeehaven in het seizoen 2009-2010 na Nieuwjaar onder stoom. In de terugronde werd niet meer verloren en club kroop vanuit de degradatiezone op naar een 4e plek, die uiteindelijk recht gaf op deelname aan de eindronde. In die eindronde strandde de club in de eerste ronde tegen de vicekampioen uit Bevordering A : RJS Heppignies-Lambusart-Fleurus. Op het einde van het seizoen werd afscheid genomen van het vertrouwde Emanuel Hielstadion en werd het nieuwe complex - het PGB-stadion - op passende wijze ingehuldigd. De Racing was klaar voor een nieuwe start!

In de seizoenen 2010-2011 en 2011-2012 liepen onze jongens na 2 zorgeloze seizoenen in Bevordering telkens de eindronde mis. In tussentijd waren er al heel wat trainers de revue gepasseerd in het PGB-stadion. Ex-Rode Duivel Tjörven De Brul hoopte in zijn 2e jaargang de stap hogerop te maken, maar sportief liep het voor Nieuwjaar niet echt. De Brul moest vervolgens wegens gezondheidsredenen afscheid nemen van onze club. Blankenbergenaar Jannes Tant zette zijn schouders onder het team en loodste die met een indrukwekkende inhaalrace vanuit de middenmoot in een mum van tijd naar de koppositie. Die werd niet meer afgestaan en in een rechtstreeks duel op de voorlaatste speeldag tegen concurrent TK Meldert werd de kers op de taart gezet. Racing won met sprekende 3-0 cijfers en kroonde zich tot kampioen van Bevordering A.

Tant bleef aan het roer en zorgde ervoor dat onze ploeg tot de revelaties van het seizoen behoorde. Het schip strandde op een schitterende 8e plek (op 18 teams). Tant kreeg echter een schitterende kans om de technische staf van Club Brugge te vervoegen. Mauroo werd terug binnengehaald, maar moest afrekenen met een grote volksverhuizing binnen de kern. O.a. topschutter Muñoz-Herrera en rotsen in de branding Lauwerys en Criel verlieten de club. Een nieuw team werd gevormd en dat evenaarde ei zo na de resultaten van het voorgaande seizoen. Een sterke prestatie!

Racing bouwde verder aan een team en koos resoluut voor de jeugd, met jonge talenten van groter buur KAA Gent. Een jonge groep moet leren en dat was afgelopen seizoen merkbaar. Racing verkeerde nooit in de problemen, maar ontbrak de regelmaat - zeker op verplaatsing - om een echte rol van betekenis te gaan spelen. We eindigden dan ook anoniem in de middenmoot. De Ratjes hadden zich in 3 seizoenen als een stabiele 3e nationaler geprofileerd. Flirtend met de linker kolom werd het oude nationale voetbal systeem in mei 2016 vaarwel gezegd. Vanaf seizoen 2016-2017 treedt KRC Gent aan in de Amateur 2A reeks. De naam werd inderdaad terug ingekort .. back to the roots

Roepnaam: "De Ratjes"

Ratten zijn besmettelijk, en de populariteit van het onderdeel Racing in namen van voetbal- en andere sportclubs is dat al evenzeer. Jazeker, er ís een verband tussen Racing en ratten.

Heel wat mensen - en niet alleen Chinezen - zijn trots een rat te zijn. Waar de zwarte rat in de middeleeuwen nog de pest verspreidde en het diertje ook in vakbondskringen niet bepaald geliefd is ('stakingbrekers', 'laffe overlopers'), wordt de rat in het voetbal wel met fierheid opgevoerd. Er zijn nóg voetbalclubs die de ratten hoog in het vaandel dragen. Racing Club de Bruxelles was de eerste (in België - stamnummer 6). Waar de roepnaam precies vandaan komt, valt hieronder te lezen ...

Racing Club de Bruxelles kopieerde de naam van Racing Club de Paris, die zelf te rade was gegaan in Groot-Brittannië, de bakermat van de sport. Alleen waren de Fransen niet zo vertrouwd met de Engelse uitspraak. Racing (opgepikt op de paardenrenbanen) klonk in de Lichtstad als 'Rassing' of 'Ratsing'. En dat werd al snel 'Les Rats'.

De ratten van Parijs hebben dus de Ratten van Brussel besmet. Maar daarmee hield de epidemie niet op: meer nog dan Union Saint-Gilloise en Daring Brussel droeg Club de Bruxelles de naam Racing over heel België uit (Club de Bruxelles is ondertussen reeds ter ziele gegaan). Vele nieuwe clubs kopieerden die naam uit bewondering. Onder hen bijvoorbeeld Royal Racing Club de Gand (°11) en Racing Mechelen (°24). De eerstgenoemde club (onze KRC Gent) draagt nog steeds de bijnaam 'De Ratten'. En dat doen ook Racing Club Harelbeke. Allemaal "ratten" als troetelnaam .. De bekendste ratten zijn evenwel de Kielse. Beerschot-fans kregen de naam opgespeld door de rivalen van Royal Antwerp FC 'van den Bosuil' en de roepnaam weergalmt nog steeds ieder weekend.

Hoogtepunten

Racing Gent speelde in 1912 de allereerste bekerfinale tegen Racing Brussel, maar verloor met 1-0, onder andere door het feit dat het de replay van de halve finale de dag voordien had moeten spelen, terwijl Racing Club de Bruxelles een volledige week rust had kunnen genieten.

Racing Gent speelde 19 seizoenen in de hoogste afdeling, met name: 1908-1909, 1911-1912 tot 1921-1922, 1923-1924 tot 1929-1930, 1931-1932 tot 1934-1935 en 1952-1953.

Racing Gent behaalde in zijn 117-jarige geschiedenis volgende kampioenstitels:
1900-1901: kampioen van Afdeling 2 (Vlaanderen),
1902-1903: kampioen van Afdeling 2 (Vlaanderen),
1905-1906: kampioen van Afdeling 2 (Oost-Vlaanderen en Antwerpen),
1907-1908: kampioen van Afdeling 2 (Vlaanderen),
1907-1908: nationaal kampioen van Afdeling 2,
1910-1911: kampioen van Bevordering,
1930-1931: kampioen van Eerste Afdeling,
1950-1951: kampioen van Bevordering, reeks B,
1951-1952: kampioen van Eerste Afdeling A,
1985-1986: kampioen van Eerste Provinciale Oost-Vlaanderen,
1993-1994: kampioen van Bevordering, reeks A,
2007-2008: kampioen van Bevordering, reeks B.
2012-2013: kampioen van Bevordering, reeks A