Ook in het post-Van Opstaele tijdperk konden de Ratjes niet zegevieren. De ad-interim staf Van Trappen en Ceulemans voerden enkele wissels door, maar het levderde niet het verhoopte resultaat op. Na een felle start kregen de Ratjes meteen een opdoffer toen de thuisploeg bij de eerste kans raak trof. Toen geknoei achterin op het kwartier de thuisploeg de 2-0 voorschotelde zag het er niet naar uit dat het de namiddag van de Ratjes zou worden. De thuisploeg was in de eerste helft gewoon gretiger, scherper, sneller in de omschakeling en volwassener in het het voetbal. Na de pauze zagen we weerbare Ratjes, die nu wel de duels wonnen, goed voetbalden en vooral drang naar voren toonden. Op dat moment was de aansluitingstreffer binnen handbereik, maar je moet de kansen afmaken. Gullegem loerde op de omschakeling. De Ratjes speelden alles of niets, gooiden meer aanvallers in de strijd, maar de treffer viel aan de overzijde.

De Ratjes leden opnieuw een pijnlijke nederlaag na een krampachtige wedstrijd. Beide teams hadden iets recht te zetten na de uitschuiver op de vorige speeldag en leken strijdvaardig. Na 30 seconden was de eerste kans meteen voor de Ratjes, maar Waeghe mikte voorlangs, aan de overzijde ontsprong Gregory Loisel letterlijk de dans in de strafschopzone en rondde een vrije trap variant slim af. Onze jongens meteen op achtervolgen dus. Het tempo lag te laag om Westhoek te verontrusten, die zelf loerden op de counter via Loisel. Halfweg de eerste helft kon Luyckx een klein offensief enig mooi afrondden en zo de bordjes in evenwicht hangen. 2 Minuten later gingen de Ratjes op en over Westhoek toen Muñoz-Herrera een vrije trap van De Bruycker heerlijk binnenkopte. De scheve situatie leek rechtgezet.